නිවැරදි ධර්මය සැමදා විද්‍යමාන නොවේ..... අධර්මයෙන් එය වැසීයමින් පවතී......
පසුගිය දිනවල ශ්‍රව්‍ය හා දෘශ්‍ය මාධ්‍යවල පළ වූ ප්‍රවෘත්ති අතර වැඩිපුර සාකච්ඡාවට භාජනය නොවූ එහෙත් වැදගත් ප්‍රවෘත්තියක්‌ විය. ඒ මෙරට ජනගහනයෙන් වැඩිපුරම සිටින්නේ කාන්තාවන් බවත් ඒ සංඛාව දශ ලක්‌ෂයක්‌ පමණ වන බවත්ය. ලෝක ජනගහනය ගැන සළකා බලනවිට වැඩිපුර සිටින්නේ පුරුෂ පක්‌ෂය බව සැබෑය. එය කාන්තාවන් 100 කට පිරිමින් 101 ක්‌ වශයෙන්. එහෙත් ශ්‍රී ලංකාවද ඇතුළුව නවසීලන්තය, ඔස්‌ටේ්‍රලියාව, සිංගප්පූරුව, එංගලන්තය ආදී රටවල කාන්තාගහනය වැඩිය. ශ්‍රී ලංකාවේ පිරිමින් 94 දෙදෙනකුට කාන්තාවන් 100 ක්‌ සිටී. තවත් සරලව කිවහොත් කාන්තාවන් 100 ක්‌ ගත්විට ඔවුන් හයදෙනකුට පුරුෂයන් නැත. අනාගතයේ මෙය ලාංකීක ජන සමාජය තුළ විශාල අර්බුදයක්‌ වනු ඇත.
කාන්තා ගහනය වැඩිපුර ඇතිවීමට විවිධ හේතු දැක්‌විය හැක. කාන්තා ආයුෂ ප්‍රමාණය වැඩිවීම ජානමය සාධක, තම සෞඛ්‍ය තත්ත්වය ගැන ඔවුන්ගේ සැලකිලිමත් භාවය වැඩිවීම, අනතුරුදායක හා ක්‍රියාශීලී රැකියාවල පුරුෂ පක්‌ෂය වැඩිපුර යෙදීම, බොහෝ සමාජවල කාන්තාව ගෘහ කටයුතු සඳහාම සිමා වී සිටීම, ඒ හේතුවෙන් ඔවුන් හදිසි අනතුරුවලට ලක්‌වීම අඩුවීම ආදිය ඉන් කිහිපයකි. මෙම ලිපියේ අරමුණ ඒ සමාජයීය හා විද්‍යාත්මක සාධක සාකච්ඡා කිරීම නොව බුදුදහම තුළ මෙයට දැක්‌විය හැකි හේතු සාධක සොයා බැලීමය.
මේ සඳහා අප සම්මා සම්බුදුරජාණන් වහන්සේ ජීවමානව වැඩසිටීමට පෙර දඹදිව ප්‍රාග් බෞද්ධ සමාජයේ පශ්චාත් වෛදික යුගය තුළ කාන්තාවට හිමිවූ තැන පිළිබඳව අවබෝධයක්‌ ලබාගැනීම වැදගත්ය. මෙම යුගයේ කාන්තාව ඉතා දරුණු ලෙස පුරුෂයාගේ ආධිපත්‍යයට යටත්ව සිටි යුගයක්‌ ලෙස හැඳින්වේ. කුඩා කාලයේ සිය පියාගේ අනසකත් විවාහ ජීවිතයේදී සිsය ස්‌වාමිපුරුෂයාගේ අණසකත් මහළු කාලයේදී තම පුත්‍රයින්ගේ අණසකත් යටතේ අනේක විධ ගැහට මත දිවි ගෙවීමට සිදුවිය. තම පවුලේ සියලු දෙනාගේම කාර්යයන් ඉටුකරීමට ඇයට සිදුවිය. එපමණක්‌ නොව පවුලට පුත්‍රයකු ලබාදීම ඇයගේ ප්‍රධානම කාර්යයක්‌ විය. ගැහැනු දරුවකූ ඉපදීම තම පවුලට අභාග්‍යයක්‌ ව්‍යසනයක්‌ ලෙස සලකා කටයුතු කිරීමට එකල සමාජය පුරුදුව සිssටියහ. මෙයට හොඳම උදාහරණය වන්නේ කොසොල් රජතුමාගේ අගබිසව වූ මල්ලිකා දේවිය ගැහැනු දරුවකු ප්‍රසූත කළ අවස්ථාව සම්බන්ධ සිද්ධියයි. දිනක්‌ කොසොල් රජතුමා බුදුරජාණන් වහන්සේ හමුවට පැමිණ උන්වහන්සේ සමග සතුටු සාමිචියේ යෙදී සිsටියේය. මේ අවස්‌ථාව්දී රාජපුරුෂයෙක්‌ පැමිණ අගබිසව ගැහැනු දරුවකු ප්‍රසූත කළ බව රජතුමාට දැන්වූයේය. රජතුමාගේ මුහුණ අඳුරුවී කල්පනා කරන්නට විය. මේ බව අවබෝධකරගත් බුදුරජාණන් වහන්සේ රජතුමාගෙන් කළකිරීමට පත්වූ හේතු විමසීය. රජතුමා මල්ලිකා දේවිය ගැහැනු දරුවකු ප්‍රසුත කළ පුවතින් තමා කළකිරීමට පත්වූ බව ප්‍රකාශ කළේය. බුදුරජාණන් වහන්සේ මේ අවස්‌ථාවේදී කරුණු පැහැදිලි කරමින් කාන්තාවද සෑම අතින්ම පුරුෂයා මෙන්ම වටිනා බවත් කියාපෑවේය.
එකල සමාජය බ්‍රාහ්මණ, ක්‌ෂ්ත්‍රීය, වෛශ්‍ය හා ක්‌ෂුද්‍ර යන ස්‌ථරවලට බෙදී තිබුණ අතර කාන්තාව කුමන ස්‌ථයරට අයත් වුවත් කාන්තාවක්‌ මරණයට පත්කරන විටක ගෙවිය යුතු වන්දිය ශුද්‍රයකු මරණයට පත්කරන ලද විටක දෙන ලද වන්දියට සමාන විය. කාන්තාව එතරම්ම පහත්කර කර සලකන ලදී.
වඩාත්ම අසරණ තත්ත්වයට පත්ව සිටියේ වැන්දඹුභාවයට පත්වන කාන්තාවන්ය. සති පූජාව නම් පූජාවක්‌ එකල සමාජයේ පැවතුණි. සති පූජාවෙන් කරන ලද්දේ සිය සැමියා මියගිය විට එම දර සෑයට පැන බිරිඳද ජීවිතය හානිකර ගැනීමය. එයින් අදහස් කළේ සැමියාගේ සියලු පව් සෝදා හැර මතු බවවලදී ඔහුට සැප ළඟාකර දීමට නම් භාර්යාව දර සෑයට පැන දිවි හානිකරගත යුතුය යන්නය. නැවත විවාහ වීමට ඔවුන්ට අවසර නොවීය. ධනවත් මහළු බමුණන් තරුණ කාන්තාවන් විවාහ කර ගැනීමත් බොහෝ විට කාන්තාවන් දෙතුන් දෙනා විවාහ කර ගැනීමත් නිසා කාන්තාවෝ තවත් අසරණ තත්වයට පත්ව සිටියහ.
මේ කරුණු මත බුදුරජාණන් වහන්සේ ලොව පහළවන විට කාන්තාව ඉතා අසරණ සමාජයෙන් කොන් වූ පුරුෂාධිපත්‍යයට යටත්වූ චරිතයක්‌ බවට පත්ව සිටියාය. ඒ තත්වයෙන් කාන්තාව මුදා ඇයට නිදහසේ ජීවත්වීමට තම සිතැඟි අනුව කටයුතු කිරීමට විමුක්තිය ලබා ගැනීමට අවස්ථාව ලබා දුන්නේ අප සම්මා සම්බුදුරජාණන් වහන්සේය. එතැන් සිට කාන්තාව පුරුෂයා මෙන්ම ලෞකික වශයෙන් මෙන්ම ලෝකෝත්තර වශයෙන්ද පුරුෂයින් මෙන්ම ඉදිරියෙන් සිටී. ඇයට පුරුෂයාට මෙන් ලබාගත නොහැක්‌කේ තනතුරු 5 ක්‌ පමණක් බව බුදුරජාණන් වහන්සේ දේශනාකර ඇත. එනම් බුද්ධත්වයට පත්වීම, සක්‌විතිs රජවීම, මහා බ්‍රහ්මයාවීම, ශක්‍රදේවේsන්ද්‍රයාවීම හා මාරයාවීම පමණි.
මිනිසත් බව ලැබීම අතිශය දුර්ලභ කාරණයක්‌ බව බුදුරජාණන් වහන්සේ දේශනාකර ඇත. ඒ සඳහා සසර පුරාම මහා පුණ්‍ය කර්මයන් හෙවත් කාමාවචර කුසල් කළ යුතුය. කාමාවචර කුසල් යනු කාමාවචර කුසල් සිත් ඇතිවන පුණ්‍යකර්මයෝය. බුදුදහම අනුව අපට සිත් 89 ක්‌ ඇතිවන බව අභිධර්මහෙs දැක්‌වේ. මෙයින් සිත් 54 ක්‌ කාමාවචර ලෝකයට අයත්වන අතර එයිනුත් මනුෂ්‍ය ආත්මයක්‌ ලැබීමට උපකාරීවන සිත් ඇත්තේ 24 කි. මෙම සිත් 24 අටමහා කුසල් සිත් 8ක්‌ ද විපාක සිත් 8 ක්‌ ද ක්‍රියා සිත් 8 ක්‌ ද ලෙස වර්ගීකරණය කර ඇති අතර කුසලයක්‌ කිsරීමේදී ඇතිවන්නේ මහා කුසල් සිත් 8 ය. මේ අට මහා කුසල් සිත් ඇතිවන අයුරින් පුණ්‍ය කර්මයන් කළ විට මනුෂ්‍ය ආත්මයක්‌ ලබත හැකිය.
දස පුණ්‍යක්‍රියා කරන විට කුසල් සිත් ඇතිවේ. දස කුසල් කිරීමේදී ඒවා උත්කෘෂ්ඨ කුසලයන් බවට පත්වීsමෙන් මිනිසත් බව ලැබේ. උත්කෘෂ්ඨ කුසලයක්‌ වන්නේ අලෝභ, ආදෝස හා අමෝහ යන කුසල මූල තුනෙන්ම කරන කුසලයන්ය. ත්‍රී හේතුක ප්‍රතිසන්ධියක්‌ ලැබෙන්නේ එවිටය. අමෝහ මූලය නොමැතිව කුසලය සිදුකළහොත් ලැබන්නේ ද්විහේතකු ප්‍රතිසන්ධියකි. ද්විහේතුක ප්‍රතිසන්ධියකින්ද මිනිසත් බව ලැබිය හැකි වුවත් ඔවුන් බුද්ධිමත් ප්‍රඥාවන්ත පුද්ගලයෙක්‌ නොවේ. කුසලය අහේතුකවූ විටද මිනිසත් බව ලැබිය හැකි වුවත් ඔවුන් අංගවිකල අඳ, ගොළු, බිහිරි, කෙළතොලු පණ්‌ඩුක, නපුංසක ආදීන් වියහැකිය.
මෙම ධර්මතාවය ගැන සලකා බලන විට අද කාන්තාවන් වැඩිපුර උපත ලැබීම අරුමයක්‌ නොවේ. ඒ බුදුසමයෙන් පසු ඔවුන්ට වඩ වඩාත් පිනට දහමට අවස්ථාව ලැබීමත් ඒ සඳහා ඔවුන් ලැදිවී, කැපවී සිටීමත්ය. අද සමාජය දෙස විමසුම් ඇසින් බැලීමෙන් මේ බව ඉතා පහසුවෙන් තේරුම් ගත හැකිය. පුන් පෙහෝදා දිනයක විහාරස්‌ථානයක, අෂ්ඨාංග උපෝසත ශිලය සමාදන්ව සිටින පිරිසගෙන් සියයට අනූගණනක්‌ම කාන්තාවන්ය. සමහරවිට මෙම අවස්‌ථාවට සහභාගිවන සියලුදෙනාම කාන්තාවන්ය. ධර්ම දේශනාවකට සහභාගි වන පිරීසද කාන්තාවන්මය. භාවනා සැඩසටහනකද එසේමය. වෙහෙස මහන්සිවී මහා ශ්‍රද්ධාවකින් දානයක් පිළියෙළ කරදෙන්නේ කාන්තාවන්ය. ගෙදර මල් පහන් පූජා කරන්නේ කාන්තාවන්මය. කෙටියෙන් කිවහොත් දශ පුණ්‍ය ක්‍රියා සියල්ලම කරන්නේ කාන්තාවන්ය. ඒ අනුව පින් හෝ කුසල් කිරීම්වලින් ඉදිරියෙන්ම සිටින්නේ කාන්තාවන්ය. එමනිසා පිරිමින්ට වඩා නැවතත් මිනිසත් බව ලබා උත්පත්තියක්‌ ලැබීමට වැඩි ඉඩකඩක්‌ ඇත්තේ කාන්තාවන්ටය. මෙය කාන්තාගහනය වැඩිවීමට හේතුවක්‌වේ.
අනෙක්‌ වැදගත් කාරණය වන්නේ කුසල් සැමදාම කිරීමය. කුසල් නම් සැමදා කළ යුතු බව බුදුරජාණන් වහන්සේ දේශනාකර ඇත.
පුණ්‍ය කර්මය එසේ වුවද පාප කර්මය ගත්විට මෙහි අනෙක්‌ පස සිදුවේ. වැඩිපුරම පව් කරනු ලබන්නේ වැඩිපුරම පස් පව්s සිදුකරනු ලබන්නේ වැඩිපුරම දස අකුසල් කරනු ලබන්නේ පුරුෂයින්ය. ඒ අනුව මිනිසත් බව ලබාගත් පුරුෂයින් නැවත පුරුෂයින් වී උත්පත්තිය ලැබීම දුලබය. පුරුෂ ජනගහනය අඩුවී කාන්තාගහනය වැඩිවීම මෙයද හේතු කාරකවේ.
අනික කාන්තා ආයුෂ ප්‍රමාණය වැඩවීමය. මෙරට කාන්තාවකගේ සාමාන්‍ය ආයුකාලය අවුරුදු 79 ක්‌ වන අතර පිරිමියකුගේ සාමාන්‍ය ආයු කාලය 73 කි. සමහර පුද්ගලයන් අඩු වසයින් මියයන්නටත් තවත් සමහර පුද්ගලයින් දීර්ඝ ආයුෂ ඇතිව ජීවත්වන්නටත් හේතුව කුමක්‌දැයි තෝදෙයිය පුත් සුභ මානවකයා බුදුරජාණන් වහන්සේගෙන් විමසීය. යමෙක් සත්ව ඝාතනය කරයිද, සත්වයින්ට හිංසා කරයිද, ඒ අකුසල කර්මයන්ගේ ඵල විපාක වශයෙන් ඔහුව නිරයට යයි. එසේ නොමැතිව මිනිස් ලොව උපත ලැබුවහොත් එම පුද්ගලයා අඩු වයසෙන් මිය යන බවත් සත්ව ඝාතනය සත්ව හිංසනය නොකරණ පුද්ගලයින් දීර්ඝායුෂ ලැබ බොහෝ කල් ජීවත්වන බවත් බුදුරජාණන් වහන්සේ දේශනා කළ සේක. මේ අනුව බලන විටද අප කාන්තාව දීර්ඝායුෂ ලැබීමද, බුදදහමද බලපාන බව පෙනී යයි.
මේ සියල්ලටම අමතරව කාන්තාව පින් සහ කුසල් කිරීමට වඩාත් යොමුවන හේතු තිබේ. ඒ සියල්ල කෙටියෙන් මෙසේ සඳහන් කළ හැක.
1. ජීවිතය දුකක්‌ බව වඩාත් ම තේරුම් ගන්නේ පිරිමියා නොව කාන්තාවය. දරුවකු ගැබ් ගැනීමේ සිට එම දරුවා හදා වඩා ගැනීමට ඇය දරන වෙර වීරිය අනන්තය අප්‍රමාණය.
2 සමාජ පීඩනයට වැඩිපුරම ලක්‌වන්නේ කාන්තාවන්ය.
3 සමාජ ගැරහුමට වඩාත් ලක්‌වන්නේ කාන්තාවය.
4. කම් සැප ලැබීමට ඇය පිරිමියා තරම්ම ගිජුකමක්‌ නැත.
5 ශාරීරික ක්‍රියාකාරකම් මත වයස්‌ගත වීමත් සමගම කාමසේවයෙන් ඈත්වීමේ වැඩි ප්‍රවණතාවක්‌ ඇත්තේ කාන්තාවටය.
මේ කරුණු සියල්ලම සලකා බැලූවිට ලාංකික කාන්තා ගහනය පුරුෂ ගහනයට වඩා වැඩිවීමට බුදුදහමේ දායකත්වයද වැදගත් කරුණක් බවට හේතු සාධක ඇතිබව පෙනීයයි.
වෛද්‍ය ප්‍රියන්ත හේවගේ
¤☸¤══════¤☸¤☸¤══════¤☸¤
